ACHTERGRONDEN VAN HET ZUIDERZEE PROJECT

Toen de Zuiderzee in 1932 werd afgesloten, kon het tweede deel van het Zuiderzeeproject pas goed beginnen: de gedeeltelijke droogmaking ervan. De Wieringermeerpolder was al kort voor het gereedkomen van de Afsluitdijk drooggemaakt, in 1942 volgde de Noordoostpolder. Bij het maken van En de zee was niet meer was de kolonisatie van de Noordoostpolder nog in volle gang en werd aan de dijk van Oostelijk Flevoland gewerkt. Het ene na het andere Zuiderzeedorpje kwam aan de rand van het nieuwe land te liggen. Het ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen gaf Haanstra opdracht de oude cultuur nog eens vast te leggen. Haanstra deed dat op zijn eigen, wat poëtische wijze. Hij raakte onder de indruk van de emoties waarmee de oude bevolking het Zuiderzeeproject aanschouwden en liet de oude bewoners diep bedroefd de oude Zuiderzee begraven. De titel is ontleend aan de bijbel: 'En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, want de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbijgegaan, en de zee was niet meer' (Openbaringen 21).

Regie: Bert Haanstra
Productie: Bert Haanstra
Camera: Eddy van der Enden
Editor: Bert Haanstra
Muziek: Jan Mul
Geluid: Wim Huender